... en dat zijn we weer. Zelfde sessie deel 2. Deel 2. Ja. Als je nu voor het eerst inschakelt, er is dus een deel 1, die is hiervoor. Ja. En dat gaat eigenlijk over onze Hoednoe, Polen, Little League, Aventuur. Het EK wat we daar hebben mogen spelen. Wat een beleving is dat geweest, zeg. En nou, daar gaan we het ook nu eventjes over hebben. We delen een beetje deze 2 op in 2 delen. Dus we maken zeg maar de rit eventjes helemaal af. En we gaan het hebben over Haarlem Zondbouwweek, het EK Dames, alles wat we afgelopen twee weken langs nog gezien hebben. Ja, er is een hoop gebeurd op een off the field zeg maar. Het is een druk seizoen zo. Nog even over onze eigen teams hebben. Of we op schema liggen. Of je de tweede meting al hebt verricht. Goede. Ja. En natuurlijk daarin volgende TC3 opleiding. Ja. Hoe we dat gaan aanpakken, wat daar een plan voor gaat worden. Ja, want hoe gaan we dat aanpakken? Ja, daar komt nu hopelijk een beetje tijd weer voor voor. Ja. Maar tot nu toe was het vooral een beetje krekels. Toch? Een beetje krekels? Ja, dat van een vakantie? Nou ja, zo'n little league, dat grijpt wel in die opleiding. Ja. Met de gelijke tijd heb ik het een beetje dus op pauze gezet. Ook omdat we er nog heel lang over doen om een paar beats te halen. Klopt. En dat was wel iets wat ik dacht van oké, na dat EK en na de vakantie, dan ga ik daar weer eventjes. Ja, nou zetten we er exact hetzelfde in. Ja. Dus Mike de Zwart, we gaan je binnenkort berichten. Ja. Dan gaan we het plannetje uitzetten. Leuk. Allright, nou we hoorden net in deel 1 aan het einde dat we een soort teaser maakten van, maar er is ook nog iets anders gebeurd. Toen kwam er een politieauto, toevallig langs. Ja. En we zitten hier langs de A9 en nou gebeurt soms, maar dat was wel een toeval. Ja, dat kan je niet verzinnen dit. Want ja, er is in zo'n belangrijk evenement, er gebeurt natuurlijk van alles op het veld, buiten het veld. En je hebt niet alles onder controle. Niet alles is te voorkomen, zeg maar. Nee, en er zijn best wel veel dingen. Wat? Nog eentje. Nou, er zijn best wel veel dingen die zijn goed geregeld, zoals EHBO. Dit verzin je toch echt niet. Je hebt niet stiekem een knopje of zo. Nee, nee. Nee, ik zie hem daar gaan. Nee, en ik heb ook geen lampjes die ik ook zou gaan. Nee, er kan van alles gebeuren. En daardoor hebben ze faciliteiten als EHBO en allerlei andere. Er zit een ziekenhuis om de hoek. Garages. En garages. Ja, kan van alles gebeuren. Maar onder de ouders was er iets gebeurd en dat was iets buiten het veld en daar heeft ook Little League helemaal niks mee te maken. Nee. Maar dat was wel iets wat, ja, dat had best wel impact op die hele vijf dagen dat we daar waren. Ja, kan je zeggen. Vooral voor Els en Melle, dat is mijn zoontje en mijn vrouw. En nou, ik zal het verhaal even vertellen, want wat was daar precies gebeurd? Wat je misschien moet weten als stukje intro van tevoren is dat Kootno, dat is nog kleiner dan al, maar het is denk ik een vierde van Haarlem. Het is echt een heel klein dorpje, stadje. En ja, je hebt niet zoveel faciliteiten. Dus in dat stadje heb je een aantal hotels, ik denk twee, drie. Een restaurant. Een restaurant. En daarbuiten heb je dan nog wat in het landelijk gebied. En omheen heb je nog wat andere hotels en zulke soorten zaken. En zo kwam het dat Els samen met Melle een hotel had geboekt. Ja, in het centrum. In het centrum. En samen met nog twee andere ouders, twee moeders die ook mee waren. Ja. Nou, helemaal prima natuurlijk. En ja, wat gebeurde er? Zij sliepen daar op nacht drie. We waren eerst met z'n allen even uit eten geweest. Oh ja. Even met z'n allen op de pizzeria aan de markt. Hartstikke leuke avond. Ja. En nou ja, daarna kunnen ze lopen naar hun hotel terug. Wij moesten met z'n allen met de auto naar ons verblijven toen. Ja. Je was nog in Jaloers. Ja, ik denk zo lekker dichtbij. Heerlijk. Ja. Maar goed, die avond die eindigde zo dat een van de ouders nog naar Melle aan het zwaaien was. Naar de andere kant van het hotel, vanuit het raam. Doeg, tot morgen, tot morgen. Ja. En ja, toen werd het dus 's avonds en 's nachts. Zij lagen daar te slapen op hun hotelkamer. Het was inmiddels half drie. En ze liggen rustig. Het is natuurlijk donker. En ineens een enorme knal. En ze schrokken zich natuurlijk een hoedje. En daarna nog een enorme knal, maar die was zo heftig. Er kwam dus een hele grintegel door het raam naar binnen in hun hotelkamer. Ja. Nou, zij schrokken zich natuurlijk helemaal het raam bam. Ja. En hun hotelkamer bestond eigenlijk uit twee delen. Dus je had zo'n voorstukje met een bankje en een zitje en een kaart. En dan was er nog het gedeelte met het bed en een badkamertje aansluitend. Weet je, zoals je doet, kan je wel voor je halen. Ja. Nou, die tegel, die kwam dus gelukkig in dat voorste gedeelte, kwam die naar binnen. Ja. En hoe kwam die naar binnen? Nou, daar stond daar dus een man op een platje, op een afdakje. Ja. Want ze sliep op de eerste verdieping. En vervolgens kwam die man via dat raam ook dus naar binnen. Ja. En dat zagen ze zo half en dat hadden ze door. En ze schrokken zich natuurlijk een hoedje. Maar het was ook donker, dus je moet het een beetje beseffen van we gaan niet eerst licht aandoen of zo. Dat gebeurde natuurlijk in donker. Dus Els, die grijpt van haar nachtkastje de telefoon en melle tegelijk de tijd op. Maar die durfde daar niet langs die man. Dus die moest de badkamer in. Dus die vloep zo de badkamer in. Ja. En op slot. En op slot zei melle licht aan. Nee, licht uithouden. Zo. Oké, what the fuck. Weet je wel, geen idee. Die andere moeder, die dus die melle had zien zwaaien diezelfde avond, die werd wakker van wat een rare tijdstip om glas weg te gooien in de glasbak. Daar werd ze van wakker. Wat gek. Dus die keek uit het raam en die zag het raam waar melle zwaaide een man naar binnen gaan. Dus die schrok zich ook helemaal de de de rambam. Ja. Wat gebeurt hier? Zij springt uit de bed. Ze rent de gang op en ze gaat er dus naar toe. Want zij wist ook niet in welk deel melle en en en en els sliepen. Want voor hetzelfde geld ging die grintegel zo het bed op. Ja, precies. Nou, dus dat was natuurlijk een paniek stuk voor haar. Maar ondertussen zat els in de badkamer was ze politie aan bellen. Sprak geen Engels. Kwam ze niet verder mee. Hotel eigenarissen bellen, nam niet op. Beveiligingen, er kwam helemaal niks van terecht. Zo zat ze dus twee en een halve minuut in paniek daar al te bellen. Totdat ze in contact kwam met die andere ouder die inmiddels hulp was gaan halen, sleutels was gaan zoeken van dingen en op de deur aan het bonse en aan het kloppen was. En een beveiliger bij zich had, zij probeerde met die beveiliger die deur open te krijgen, maar die sprak dus ook geen Engels en die liep ineens weer weg. Echt heel geetje, heel gek. En ook geen hotelsleutel of zo om de deur open te krijgen. Nee, die sleutel zat aan de binnenkant van de kamer. Logisch natuurlijk als je daar slaapt. Maar dat ging niet. Dat gaat daar niet met pasjes of iets in richting. Er was ook blijkbaar maar één sleutel. Die was nergens anders meer te vinden. En die beveiliger bleek dus ook politie weer op te vangen. Maar ja, er kwam op een gegeven moment een punt, dat was na tien minuten. En je moet je voorstellen, dan zit je in die donkere badkamer nog tien minuten. Dat die andere ouder met de politie en dus die beveiliger erachter kwam, ze gaan die deur niet openbreken. En dat Els ook via de telefoon hoorde, ze gaan hier de deur niet openbreken. Dat ze dacht, oh shit, ik moet hier dus zelf heft in eigen handen nemen. Zij deed voorzichtig de badkamer door open en zij zag dus die man die daardoor door het raam heen was gekomen, bebloed van het glas en zo. Daar lag die op bed, volledig te trippen. Half zo te slapen, te doen. Dus die schrok ze dood maar tegelijkertijd dacht ze wel, dit is mijn kans. Dus zij renden daar langs en deed de deur open. Nou toen kwam dus die beveiliging eraan en Melle die sprintte daar ook nog zo achteraan. En toen kon die dus opgepakt worden. Toen werd het echt een soort van crime scene met bordjes, met nummertjes en foto's stellen. Toen werden ze opgevangen in de kamer daarnaast. - Je kamer daarnaast ook gewoon? - Ja. Els had wel zo, het is niet zoals in Nederland geregeld. Of de ervaring van Els dan in ieder geval, ik kom niet heel Polen over één kamer scheren. Maar er is niemand die met je kan praten. - Ze spreken geen Engels. - Maar ze doen ook niet hun best. Dus ze heeft eigenlijk met niemand gesproken behalve met de hoteleigneressen. En die zei van ja, die was trouwens ook wel zelf wel geschrokken, die hadden nog nooit meegemaakt. Dus ik kreeg geld terug en een doos wijn. - Ja, die heb ik mee. Die is bij mij in mijn kofferbak of in mijn dakkoffertje meegegaan. Dus ik heb nog 12 flessen zure Polse wijn voor je staan. We kunnen er nu gelukkig wel een beetje relativeren. Maar het was voor de groep en ouders natuurlijk ook een dingetje. Want je krijgt morgen een appje van we willen vandaag onder het afdakje op het veld even om kwart voor tien afspreken, want er is iets gebeurd op de hotelkamer. - Ja, wist je toen wat dat was of niet? - Nee, nee, er was iets gebeurd. Iets vreselijks gebeurd met Els dan, zeg maar. - Maar wat dacht je dan wat het was? - Ik denk dat het zal een overlijden zijn in de familie of zo. Weet je, dat zijn waar we het net tussen de twee podcasts door even over hadden. Je kan niet alles voorkomen. En dan zit je dan helemaal in Polen. En dat is best wel uitdagend, want je hebt de rij achter de rug, je focust je zo op de sport. Maar het is natuurlijk maar een klein deel van je dagelijkse bezigheden. Je auto moet het halen, je gezondheid moet maar fit blijven, er zijn geen blessures oplopen, er zal een kind een enkel afscheuren. Dat kan dus ook ingebroken worden. - Een klein hoekje. Ja, inderdaad. - Daar hou je never nooit rekening mee. - Nee, natuurlijk niet. - Ja, weet je. Het kan dus kennelijk wel voorkomen. - Ik denk het ook. - En enorm moedig en stoer hoe Els het heb behandeld. - En ook die andere medeouder, die was dus ook, Melle zei ook, dat is echt een held geweest. Als die niet de telefoon had opgenomen, wakker geworden was, had nog een zwaaitave ons, al die dingen die dan qua toevalligheid maar bij elkaar moeten. Anders had je daar nog veel langer gezeten. - Ja, het is bizar. Gelukkig dat de intentie van die persoon was echt om een slaapplek te vinden. - Ja. - Dat gelukkig maar. - Het bleek dus iemand te zijn die dus drie dagen daarvoor uit huis was gezet vanwege drugsproblemen in twee dorpen verder en dus een bed zocht na lange tijd. En Melle zei dat was ook wel te zien want ze voeten waren helemaal zwart en groen. - Ja. - Wow. - Ja, nee, dat je dat dan onthouden ook. - Ja, dat is het enige wat hij zag toen hij de langste hende. Ik heb niet gekeken naar die meneer maar alleen maar zijn voeten waren zwart en groen. Nou ja, dus... - Heftig man. - Dat was dat. En ik werd gebeld om drie uur toen het voorbij was en Els zei van ja sorry dat ik je bel, maar anders vergeef je me niet en toen dacht ik oh jeetje wat is hier nou inderdaad gebeurd. Maar ik nam de telefoon dus op, blijfbaar had ik mijn geluid ook aanstaan. Je bent dan toch, hè? - Ja. - In die vijf dagen dat je daar slaapt, slaap je niet volledig diep en dus je hebt alles nog aanstaan al. Je verwacht elk moment een van die meiden aan je bed bijvoorbeeld met ik heb hmw of zoiets. Dus dat was ook dus ik nam meteen op, oké dus ik liep naar buiten. Nou toen hoorde ik dat verhaal maar toen was ik eigenlijk vooral heel erg ja een soort van machteloos. - Ja, maar je staat daar in een gevangenis eigenlijk. - Oh my god, ja maar het is ook allemaal al gebeurd. Dus je hebt ook zoiets van oh ik heb er niet kunnen zijn voor ze, zij hebben dit moeten meemaken. Ik ging daarna, ik daarna dat ik dat allemaal gehoord had en gehoord had ook dat het goed met ze ging en dat ze dus opgevangen werden en dat het allemaal helemaal prima was. - Ja, dat die andere melden nog eens erbij zijn. - Ja, en dan hoorde ik dat oké, nou toen moest ik maar weer in bed gaan liggen. Maar toen ben ik in mijn hoofd dus zo dat dat filmpje langsgaan van hoe dat voor hun moest zijn. - Ja, dat was niet prettig. - En toen lag ik op een gegeven moment wel echt te janken zo in mijn bed naast die mede-coach die echt niks door hadden. - Ja. - Ja, machteloosheid en die plotse dingy, je zal het dan meemaken. Nou, ja ik dacht ook van voor mezelf en voor het team, ja daar lag mijn verantwoordelijkheid natuurlijk ook. Ja, oh jeetje ik kan moeilijk daar dan heen en wat ga je dan doen en ik had geen vervoer en dan moest ik dat met beveiliging regelen en wat hadden ze dan volgens mij en dan kom ik daar twee uurtjes. Ja, maar goed. Dus ik ben wat ademhalings oefeningen gaan doen om mijn hartslag naar beneden te halen en uiteindelijk heb ik nog één naar twee uurtjes kunnen slapen. - Ja. - En toen zijn we geweest eten, intrenen, spelen. - Ja, meiden wisten van niks. - Ja, daarna hebben we dat verteld. - Eerst aan de oudersgroep? - Ja, jullie aan de oudersgroep natuurlijk. - Nou dat was natuurlijk ook even een dikke janken en knuffelen. - Ja, het is dan voor iedereen schrikken dat er gebeurd is dus natuurlijk uiteindelijk is het... dus ja dat is natuurlijk niet... - Het is niet niks. - Het is niet niks. - Maar het is ook gelukkig niet alles. - Maar het is ja, het is ook daar gebleven zeg maar. - Ja, ja. - En dat maakt het op zich wel weer wel tof. Alleen Elson en Melle waren er natuurlijk wel, die vanaf half drie hadden ze niet geslapen. - Nee, en zijn ook op. - En die hebben natuurlijk een trauma meegemaakt wat dat betreft. Dus ja. - Ja. - Dat is ook niet niks. Nou goed en zo hebben we verder, ben ik 's middags met Melle even één op één gaan zwemmen. Ook om er achter te komen dat hij niet zijn moeder de schuld gaf, dat hij nog wel veilig bij zijn moeder durft te zijn. Maar hij vond Elson een held ook natuurlijk. - Ja, wie niet. - Nee dat is ook zo. Maar ja, tegelijkertijd wil je wel natuurlijk ook, het is niet zo dat Elson en Melle, hoe zeg je dat ook weer? Nee, niet kinderbescherming maar hoe heet dat? Aangeboden. - Slachtofferhulp. - Slachtofferhulp werd aangeboden. Dat had op zich wel relaxed geweest weet je wel. Dus Elson heeft toen ze thuis kwam dat nog in Nederland gebeld. - Afgesloten. - En ook voor Melle om te kijken van ja, moeten we daar wat mee of niet. Dat zijn natuurlijk wel dingetjes waar we extra nu gefocust op zijn. - Ja, dat staat niet in een draaibook zeg maar van deelname aan de Little League Tournoi. - Nee, zeker. - Dan krijg je dat toch even op je bord. - Ja en ik heb ook de dag erna heb ik de, ik dacht misschien komt dat ook nog in het lokale nieuws ofzo of iets in de richting. Dat zou hier wel gebeuren met 1-1-2 whatever, al ik maar of whatever. En denk ik hoor, weet ik niet. Maar ik dacht van de toernooi directeur, had ik even ingelicht. Die schrok zich ook helemaal. Je had het ook nog nooit gehoord. Maar ik dacht wel voor haar ook, er gebeurt ook binnen en buiten zo'n toernooi echt heel erg veel en je wil gewoon overal vanop de hoogte zijn. Dus toen dacht ik, ik vertel het haar ook nog eventjes. - Ja, dat doe je goed. - Maar, nou ja dat was dat verhaal. - Ja, een avontuur hè. - Ja, een avontuur ja. Nou we gaan over een week op vakantie. Ik ben wel nieuwsgierig hoe dat dan weer gaat. Ik hoop dat dat een beetje meevalt voor ze. En nu ben ik er wel bij. - Ja, het gaat door de van anders. - En ik zat ook te denken van stel, ik was er wel bij geweest. Ik had niet in die badkamer geklommen. - Ja. - Toch? - Ja, misschien was het een beetje, ja moet je niet bespeculeren Rein, er kan van alles gebeuren. - Ik weet één ding zeker. - Had je die gozer door hetzelfde gat heen terug en buiten gegraven? - Ik was niet in die badkamer heen gegaan, ik had een stoel opgepakt en teruggeduwd. - Nou goed, ik ben blij dat... - Maar dan had ik, als dat gebeurd was, had ik dan 's ochtends daar ook niet geweest. - Nee, dat is wat jij tegen mij zei. - Ja. - Jij zei 's morgens meteen, dat we elkaar spraken hier overzijden, als ik daar was geweest, had ik hier nog niet gestaan. - Nee, dat denk ik ook. - En dan geloof ik meteen. - Ja. - Als vader en man zijn. - Dan ben je ineens onderdeel van de grindscene geworden. - Ja. - Nou ja. - Nou dat denk ik wel. Nou goed, anyways. - Het is gelukkig goed afgelopen. - Ja. - Laten we daar vooral heel dankbaar voor zijn. - Ik merkte ook wel dat die groep ouders daardoor een soort van hecht met elkaar werd, of in ieder geval, ja. - Ja, we zijn ook 's avonds als groep met z'n allen nog uit eten gegaan. - Ja. - En Melle wilde heel graag met die oudste meiden dan, dus met mijn oudste dochter en nog een paar meiden wilde ik graag uit eten. - Ja. - Ik denk dat die zich er ook misschien wel een beetje prettig bij voelde, of veilig bij voelde. - Ja. - En ja, daarna moest Els natuurlijk nog verhuizen van hotel. Nou dat heeft natuurlijk nog een heel gedoe geweest. - Ja. - Dat zullen we heel kort houden, want niet iedereen werkt heel erg mee aan dingen. Not my problem, hè. - Ja. - Dat zei de hotel-eigeneressen van het andere hotel. Het is allemaal uiteindelijk goed gekomen en ik heb heel veel energie gekost aan iedereen. - Ja. - Maar ze sliepen uiteindelijk bij de andere... - Ja, een meer landelijk gebied en dat was heel... - Ja, een mooier rustiger huis. - Ja, dat was echt wel tof. - Ja, goed opgevangen uiteindelijk door iedereen. - Ik zag later dus het kamertje waar zeg maar de andere heldouder ook sliep. - Ja. - Die moest dus die nacht echt wat zeggen, een bezemkast. - Ja. - Ja. - Dat was een éénpersoonskamer ofzo. - Ja, onder de schuine afdakje met nog de pasta die eens onder de douche. - Ja. - Dat was echt oké. Nou goed. - Hebben we ook weer af kunnen vinken. - Ja. - En ja, ik weet niet of we er nog eens gaan terugkomen, maar het veld is prachtig. - Ja, het veld is prachtig en de faciliteiten. - Ja. - Allright. - Andere dingen. - Nou, inmiddels... Het licht is hier uitgevallen. Oh wacht, ik weet al waarom. Moment, ik moet het licht even aan. - Ja, ga je gang. Want ik wou net, de mensen thuis die geloven dit ook gewoon absoluut niet, want op het moment dat het spannend werd, ging gewoon hier het licht uit in de studio. Het is toch niet te filmen dit. - Het is een bewegingssensor waar we voor het geluid hebben wat daar tegenover. - Ja, maar we krijgen twee keer op het moment dat we wat willen zeggen, krijgen we een politieauto voorbij en op het moment dat Reinier het spannende verhaal gaat beginnen, valt hier de verlichting uit. Ja, schiet mij maar lek. - Ja. - Er zit Paulsen Spook er ook in. - Ja, Paulsen Spook is er nog mee. Eigenarist van die hotel. - Nou, goed. We gaan het over leuke dingen hebben. - Ja, zeker, want waar wil je het eerst over hebben? Ik wil met Haarlemzoon per week beginnen. - Ja, daar ben je ook geweest. - Ja, en dat was vorige week vrijdag. Wij zijn opendingsdag geweest die vrijdag. Dat was een hele leuke opening, maar ook wel een regenachtige dag. - Ja. - Waarbij 's middags zouden we naar Japan Taipei gaan. Nou, die werd dus, die was verregend. Daarna zou de opening plaatsvinden en daarna Nederland-USA, die we gelukkig kunnen kijken. We liepen nog in de enorme regen vanaf dat, dat is trouwens een tip voor iedereen als je met de trein wilt, treinstation Bloemendaal en ik denk dat het nog geen 100 meter verderop is en dan zit je in het pimmeljee stadion. - Ja, dus gewoon openbaar vervoer? - Openbaar vervoer, en nou, al ik maar 40 minuten dus. - O, toppie. - Ook vanaf Amsterdam is dat heel makkelijk te doen. Heb je zelfs maar drie stationertjes. Ja, dus vervoer helemaal top. Lekker geregeld, daar met aantal mensen qua en dan ook de faciliteiten voor wat eten halen en zo. Geen lange wachtrijden. - O, goed geregeld. - Was helemaal top. - Netjes. - Roelie nog eventjes een handje gescheurd. Wie? - Roelie En Rikke. - Ja, die had ik nog niet in het echt gezien. - O, cool. - En bij Keystone een handschoentje voor je, dat is mij gekocht. - O, dat was dat bonnetje. - Ja, denk het wel, ja. Ik had die per ongeluk op social gezet. - Ja, ik dacht, wat is dit nou? - Ik denk dat dat een broekzakgesprek was. - Nee, hij stond er veel te mooi op. Ik denk dat je gewoon voor je archief dat bonnetje hebt gefotogreerd. - Ik zou nooit... Ja, dat wel. - Neem dat. - Wel voor mijn archief, maar ik zou nooit op social plaatsen. - Precies, je hebt per ongeluk gewoon even gedeeld. - Ik kreeg zelfs allemaal reacties van mensen. - Heb je nieuwe handschoenen? - Nee, maar ja, het was een foutje. - Ja, lachen. - Wel mooie handschoenen. - Ja, weet je wat haar eerste woorden waren op de training? - Nou? - Hey coach, ik heb een nieuwe handschoen. Ik zeg, hé laat eens zien, die is gaaf. Ja, ik vang er alleen helemaal niks mee. - Nee. - Dat was echt toch allemaal, weet je. - Ja, dat komt vanzelf wel. - Ja joh. - Ik zeg, ga er lekker mee trainen, dan pak je voor je wedstrijd nog even die andere. - Ja. - Ik zeg... - Dat is zeker, dat zou ik doen. Nou, wat er eigenlijk staat is van, doe wat olie erin en ga dan overgooien. - Ja. - En doe er wat olie in, ga dan overgooien en doe dat de duizendste keer ook zo. Dat is een beetje het idee wat je nu moet doen. - Komt vanzelf goed. Maar die hadden daar een stand, begrijp ik. - Ja. - Kies dan. - Ja. - Ah, tof. - Dat mis ik dan ook nog wel. Want daar hadden ze in Kutnow ook, in echt een grote stand met alle spullen die je maar kan bedenken. Ik denk, nou we gaan even lekker shoppen in Polen, zal vast wel wat gekopen zijn. - Nee. - Gewoon, er stond 440 op. Ik denk, oh dat zijn vast lokale... - Ja. - Nee hoor, euro's. - Ah. - Ja, ik denk, laat maar zitten. - Ja. - Weer niet gelukt. - Oh ja, nog een tipje. Als je dus een biertje bestelt in het hotel, in het tweede hotel, bestel een biertje. - Ja. - Voor vier mensen bestel ik een biertje. - Ja. - En ik reken af en ik zit zo te kijken. - En ik kijk zo, even... - Omrekenen. - Calculator, gedeeld door vier. Ik zeg, 32 euro voor vier biertjes. - Niet waar. - Ik zo, huh? Dus ik naar die vrouw toe. Ik zeg, volgens mij klopt dit niet. Ik zeg, dit is 32 euro voor vier biertjes. Jawel, jij zegt gewoon bier en ons gewone bier is 8 euro, dat is die duurste. En hierboven staan alle prijzen. - Het was ook echt zo? - Toen dacht ik, wat? Serieus? - Wat? Nou, dat weet je niet. - Ja, je had ook de goedkoopste kunnen kiezen, maar dat heb je niet gedaan. - Oh, man, nasty. - Toen dacht ik, oh echt, serieus? - Ja. - Gaan we hier zo toeristen in je eigen hotel oplichten? - Ja, oké. - Jesus. - Ja. - Ja. - We kunnen ook nog wat positief zeggen over Polen of iets. Het eten was heel goed. Ik heb goede pizza's gegeten. - Ik vond wel, daar moet ik ook wel zeggen, wij kregen dus vanuit Little League eten. En toen gingen we nog even Warschau in, want we moesten vier uur overbruggen. En daar had je allemaal lokale gerechten op het plein. En ik keek zo naar al die gerechten en dacht ik, dat hebben wij met het hele team ook allemaal gegeten. En dat vond ik wel zo grappig, dat we dus echt, die meiden die hebben, sommige meiden zeiden, zo leuk, ik krijg ik het thuis niet. Hebben ze gewoon traditionele gerechten gegeten daar. - Ja. - Is dat geinig? - Wout, hoofdscheidsrechter, die had ook een foto gedeeld op Instagram. Zo van, nou, restaurantkwaliteit en ook hoe het opgemaakt was allemaal. - Moet je zelf doen, Thouw. - Maar dat was dus bij de Haarlemse hongerweek ook goed geregeld? Zeker, ja. Dus, ik weet niet... - Is dat dan ook op zo'n Amerikaans, loopt er dan ook zo'n mannetje door de tribune in? Hot dogs! Hot dogs! Get your free hot dogs! Get the beer! Nee? Ze mogen je gaan inhuren, denk ik. - Dan krijg je meer peer-assistant. - Een zakcentje bij verdienen. Maar dat loopt niet rond in elkaar? - Nee, zeker niet. Wij zaten dus op stoelen. Ik zeg, ik heb nog nooit zo goed gezeten toen. Maar goed, blijkbaar als je dus heel erg vroeg van tevoren je kaarten regel, dus tip voor over twee jaar, doe dat heel erg vroeg van tevoren. Want wij zaten, zeg maar, als je de videostream zag, dan daarachter zag je mensen zitten, daar zaten wij. - Nice. Achter de pitch count, zeg maar, op drie hoogte. We hadden els echt supergoed geregeld. Dus op de tweede rij, volgens mij was stoel 60, nou ja, waren het tien stoeltjes vanuit het midden. Nou, het was echt helemaal top. - Lekker. - En sowieso een lekker bandje, lekker z'n sfeer begint er. Het is toch eigenlijk wel jammer dat het maar één keer in twee jaar is, hè? - Ja, daar belijkbaar is dat. Ja, qua fundings zal het lastig zijn. - Ik denk het wel. Maar ik denk dat het ook wel weer goed is. Maar ik vond het wel, ja, ik vind het wel lekker ook. - Misschien moeten we gewoon een Halemse Hongbalweek doen. En dan met wat Europese teams. En dan een Halemse Hongbalweek Go International. En dan Global, dan komt de rest van de wereld. Maar heb je elke week een Halemse Hongbalweek? - Nou ja. - Elk jaar. - Misschien een ideeëntje. Ja, sowieso. Je hebt zo'n mooi complex liggen, dan zou je eigenlijk toch verwachten dat je ook qua Europacups, of weet ik wat, misschien iets meer internationaal kan spelen. Toch? - Ja, ik weet niet. Ik heb het een beetje gevolgd. Je kan, ik had het net opgeschreven. Oh ja, daar. Luistervoer, dat is de podcast van de Halemse Hongbalweek. En die begonnen al zo'n week of acht van... Nee, een maand of vier van tevoren begonnen ze al één keer in de maand een podcast uitzenden met alle voorbereidingen die ze troffen. Cool. - Maar ook alle video's die ze op hadden genomen met de burgemeester. En waarover al de pamfletten en grote abri zingen uit Haarlem en zo. Dan krijg je dat een beetje mee. Ja. - En een van de presentatoren, dat was ook Dennis Duin, die zat ook in die podcast. Denk. - Die was ook aan het scoren. Ja, wou ik zeggen. Die heeft finale wedstrijd als officialscorer bij de Dames WK gezeten, toch? Ja. Vertelde die ook, van halverwege de Halemse Hongbalweek moest die het vliegtuig in om naar het WK te gaan. Dat is toch ook bizar. - Ja, maar leuke tijden, denk ik wel. Ja, want jullie bedoelden dat het gewoon ergens een eer. - Ja, nou zeker weten. Maar dan krijg je dus extra een beetje kijkje achter de schermen. Dat is wel echt leuk van die Halemse Hongbalweek. Dus dat is een tipje voor volgende keer ook. En zet hem vooral voort, jongens. Jullie hadden één keer nog beloofd en toen niet geleverd. En toen miste ik het zelfs op een donderdag. - Nou, kun je nagenlopend onze luisteraars af en toe... Ja, nou sowieso. - ... wat al die weken ons hebben moeten missen. Ja, ik kan het lastig iemand anders verwijten natuurlijk als we het zelf ook af en toe de twee weken even ruim te nemen. Maar ze hadden dit jaar ook voor de eerste Hongbalweek app. En dan moet ik zeggen, dan ben ik altijd een beetje zo skeptisch. Kom je een beetje in jouw vakgebied natuurlijk. Nou ja, niet skeptisch, maar meer van 'oh ja, wat levert dat dan van toegevoegde waarde?' is mijn vraag. Maar dat was op een gegeven moment wel duidelijk sinds het begin van die week. Want dat ging vooral eigenlijk voor mij over die notificaties. Ja, de pushmeldingen en zo. - Ja, elke keer highlights en notificaties. En dat is wel echt iets wat zo'n app natuurlijk uniek maakt. En ik had mooi die links naar die livestreams en je kon het ook allemaal best wel goed volgen. Ik vond het wel tof. Thuis had ik nog de line-up uitgeprint van de teams waar ze tegen speelden. En als je dan een beetje verveelt, dan kan ik nog zo met die line-up en dan met die kids even vertellen wie wat waar en hoe. Maar dat was niet eens helemaal nodig. Er gebeurde ook zoveel tijdens die wedstrijd USC Nederland. Daar had je vroeger toch ook hele mooie programma boekjes voor. Heet je die nu ook weer? Dat heb ik. - Of is het in het kader van het groene bewustwording dat het wat minder papiergeprint wordt en zo? Dat kan je me voorstellen. - Ja, dat en zo'n app geeft data terug aan je. En dat is goud natuurlijk. Dat is denk ik wel iets nieuws en was leuk. En dan zie je hoe hard ze gooien ook. Ja, bizar. Om het live te zien dan in plaats van op tv. Ja, er zit echt nog een verschil in. ProFar was wat dat betreft Man of the Match geworden. Die scoren van 1000. Dat was echt wat een goede slagman. Maar goed, uiteindelijk stonden ze dus volgens mij in de halve of kwartfinale tegen USC weer. En toen verloren ze mooi afgelopen donderdag. - Ja, helaas. Ja, niet mooi. Maar toen dacht ik wel, je had zo gewonnen met die openingswedstrijd, konden ze dan toch niet helemaal... Niet doortrekken. - Ja, dat was jammer. Jammer voor het Nederlandse honkbal. Ik geloof dat veel mensen zeiden dat ze nu A-staats verloren hebben. Maar zo werkt het niet zo. Ze hebben namelijk geen A-staats gewonnen. En er komt nog een ander moment verderop in de seizoen dat ze er nog een keertje voor in aanmaak kunnen komen. Vanuit de N-O-C-N-S-F. Maar ik moet wel zeggen, ik snap het eigenlijk niet zo goed. Misschien moeten we dat ons laten uitleggen. Maar ik vind het een beetje gek eigenlijk dat een Nederlandse sport een A-status de wel of de niet krijgt bij de gratie van hoe je één toernooi speelt. Geef het gewoon of geef het niet, denk ik dan. Ik denk dat je me moet afvragen, wat willen we hier nou mee? Wat kan het ons opleveren? Want voor de ene is een honkbal belangrijk en de andere doet een waterpolo korfbal, weet ik veel. En die hebben ook een Nederlands team en die gaan ook heel Europa rond. Ik denk dat het van heel veel factoren afhangt en dat moeten we maar eens een keertje ons laten vertellen. Nou dat denk ik wel, maar ik denk wel dat zo'n A-status best wel belangrijk is voor onze sport, toch? Ja en zeker als je toch wel een beetje uitblinkt, want we hebben natuurlijk heel wat MLB-players en jeugdige prospecties eraan komen. Ja. Dan moet je wel een podium kunnen geven. Ja. En als ze inderdaad geen A-status winnen, houdt dat in dat er heel veel jonge talenten toch een bijbaantje moeten gaan zoeken. Of er niet van kunnen leven in elk geval. Dus die gaan op andere manieren... Of ook geen promotie kunnen doen in die tijd, dat ze er tijd voor over hebben, zeg maar. Ja. Ja, laten we dat afspreken dat we daar eens een keertje op induiken. En zeker met de tijd die nog komt. Ja. En over A-statussen gesproken, nog een ander team met een A-status behoorlijk bezig geweest. Ja, het WK Dames. Wauw. Het Nederlands team, ja dat was volgens mij op afstand volgden we dat, maar dat was nog een feestje elke keer. En Reinier, jij weet ook wat ik ervan vind en ik ben waanzinnig trots op een aantal speelsters. Ik heb zelfs nog de schamele eer gehad om een aantal te leren pitchen en ik sta nu gewoon op een WK te gooien. Ik denk, wauw. Ja, gaaf toch? Ik ben supertrots op. En als je dan ziet hoe die meiden zich staande houden tegen die andere kanonnen, was het een zware pool hè. Ja. En het werd ook echt mooi in beeld gebracht. Dus ik zat naar shots te kijken, dat was onrealistisch, zeg maar professioneel. Dus ik dacht, wauw dit wordt allemaal. Goed commentaar. Ook met die relay en dan heb je dat gezien op de thuisplaat ook. En ook met Signe van de Sande op een gegeven moment met de hit. Dus ik dacht, ik zit hier gewoon naar Mhobi Television te kijken. Ja, dit is gewoon, ik zou bijna zeggen, NCAA in het kwadraat. Echt tof. Terwijl het ook, voor mijn gevoel is het er zo dichtbij, weet je wel. Je kan ook gewoon nu een half uurtje in de auto zitten en dan kan je soms een training bijwonen. Ja, dan kan je zo een paar topwedstrijden in Nederland uitpakken waar dit ook gebeurt. Maar dat is dan ook weer de kracht van de sport hè. Ik bedoel, accelereren of bijzonder accelereren, dat maakt het verschil. Maar accelereren kan je elke wedstrijd. Elke home run is accelereren. Elke nul op de thuisplaat via een goede relay is fantastisch. En dat zien wij gelukkig nog. Ook nog steeds op de kleine veldjes met bewijsgezegend pupilletjes. Ja. Dus weet je, je hebt gewoon een wijs mooi moment in. Polen heeft ook fantastische momenten van die meiden gezien. Ja. Dat er iemand een rotbal geslagen krijgt achter en die wordt gewoon gevangen. Ja. Je denkt, hé? Fantastisch. Maar ik moet zeggen, de dames uit het WK en hoe zij gestart zijn en de support die ze op de tribunes hadden. Van iedereen. Dat is toch een droom. Ze zagen ook wat bekende hè. Ze zagen heel wat bekende. Echt waar. En datzelfde zag je ook in de finale van de seniors. Ja. Oh ja, inderdaad. Die tribuneparty was ook aan hoor. Ja, leuk is dat. Jongen, wij zijn eigenlijk gewoon gekke Hollanders en wij weten een feestje te bouwen. En weet je wel, win of verlies, we gaan gewoon weer netjes naar huis. Ja, ik vind het fantastisch verder om te zien wat voor prestatie we weer neer hebben gezet. En prestatie van Soekha? Van Gürk. Ja. Ja, beste tweede honkvrouw van het toernooi toch? Opgenomen in het All World Team, zeg ik even uit mijn hoofd. Ja, ja. Morgen. Ik weet het even niet. Zo kan je één persoon uitlichten, dat is ook voorkomen terecht. Als je als team effort gaat kijken, inderdaad wat je al zei, een heel mooi voorbeeld voor mij was inderdaad die relay naar thuis. Bam bam. En thuis gewoon uit op 10 centimeter. Spot on. Ja, dat was echt heel vet. Ja, fantastisch. Hoe vaak heb je hem gezien? Ik heb hem in de groeps gezet van de meiden. En ik had erbij gezet, homework. Ik krijg allemaal duimpjes en dingetjes terug. Maar ik vond ook vooral de pitching, ook van de andere teams, goed nagekeken. En wat mij echt opvalt is de variatie. Verschillende soorten pitchbewegingen? Verschillende soorten, nou nee, snelheid. Oh zo. En het is echt gewoon de name of the game, waar wij bij de heren nog wel heel vaak echt gewoon aan de challenger zijn. Is het veel tactischer, veel meer met je kopje. Want er zitten weinig pitches bij de dames die gewoon echt shout-outs gooien, behalve de Japansen dan. Morgen. Unweido, vergeet niet, ik haal altijd die naam erbij elkaar. Maar die stond even een partijtje te blazen tegen de Amerikanen. Deze heet geen Kim. Hou op. Nee, maar dat is echt belachelijk. En als je dan terugkijkt hoeveel snelheidsvariatie erin zit. Nee, dat is gewoon niet normaal. En die meid die rolt gewoon iedereen op. Hoe doe je dat? Hoe ga jij dat verledigen? Ja. Ook een paar dikke home runs van Nederland trouwens. Laura, Laura wist ik dat er een paar goed opzitten. Ja. Zo. En ook op bepaalde momenten, dat is toch fantastisch. Ja, dan weet je ook wel weer van softball Dino. Dinette? Ja. Die had er ook een opzitting aan. En die werd gecold door haar eigen vader op de uitzending. Ja. Als je dan die emotie in je stem hoort. Ja, jongen. Ja, dat is toch geweldig. En toen zag ik ook onze scheidsrechter bij de Lidl League in Polen, Rijn. Ja, die was aanwezig. Die was aanwezig, die stond in het publiek. Toch dacht ik, hé, en toen, die heeft Merckx als zijn achternaam. En toen zag ik ineens Marjolein. Merckx, de zesde. Ja. De pitcher. Ja. En zullen van die Nederlandse team mensen, allemaal zeg maar zij, een eigen support hebben? Ja, tuurlijk. Eigen bijzondere dingetjes weer in hun familie. Ja. Of niet, maar ja. De meeste wel. Sommigen wel. Je ziet ook al mensen, waar wij vroeger tegen gespeeld hebben, die posten dan. Oh, jij zit ook op de tribune. Dat is ook weer tof. Vier jaar via en dan weer connecties. Dat is alleen maar leuk. Small world. Ik heb genoten. Het was fantastisch om bij de top vier van de wereld uit te komen, jongen. Waanzinnig. Medaille net niet. Helaas, men ook echt net niet. Het verschil was heel klein. Maar gefeliciteerd, meiden, want dan mag je echt heel trots op zijn. Wij zijn het wel in elk geval. Ja, zeker, ja. En als jullie onze podcasts luisteren, geef ook even een duimpje. Dan weten we ook voor wie we het doen. Dat is ook leuk. En dan even over je eigen team, Wess. Ja. De competitie gaat nu vakantieperiode in. Ja, maar we hadden nog één belangrijk potje te spelen. Ja. Nou ja, zoals de meeste mensen weten, bijna mijn hele complete team was naar Polen. Ja. Op drie meiden na. Ja. De drie oudste. En daar moet er opeens weer getraind worden. Dus we komen allemaal terug. Op dinsdag zo'n beetje. Ja, hoofd op dinsdag natuurlijk. In Polen, of niet? Nog moed ervan? Nee, nee. Oh, wacht even. Wij zaten nog in het vliegtuig en toen was jij al aan het trainen. Ja, en toen kreeg ik die voor die woensdag. Moet ik het even goed zeggen. Want volgens mij heb ik niet getraind met ze. Jawel. Jawel. Die woensdagavond. Ja, ik heb wel getraind. De meiden weer in hun andere pak bezig, terwijl wij nog onderweg waren naar huis. Klopt. En toen had ik er wel even bij gezet voor wie kan en wil. Ja. Geen verplichte training. Wie kan en wil. We gaan eventjes gewoon een, hoe noemen wij het ook alweer? Feel good wednesday. Oh ja, lekker. Weet je nog? Met Defica en met Cindy. Dat we af en toe gewoon een feel good, even wat leuks doen. Even lekker balletjes slaan, baletje gooien. Want dat blijft toch het leukste spelletje wat er is. En toen hebben we een prima trainingje afgewikkeld. En toen moesten we op zondag tegen de nummer 1 een competitie. En nummer 1, 2 en 3 staan lekker dicht bij elkaar. En dat is Kinheim, Herons en ook Maria. En in die volgorde ook. En dat was een close game. Leuke leiding bij Kinheim 1. Echt, de dame en heer doen hartstikke leuk. Goede pitching op, ze slaan goed te slaan. En ja, wij kwamen aan slag gewoon weer net even te kort. Dan merk ik dat dit toch het eerste jaar is. Ja, maar ik merk ook als je naar de Kinheim meiden kijkt dat het niet hun eerste jaar is. Nee, dat. Dus dan dat verschil, dat bracht letterlijk het verschil. Is dat al tien met die twee meiden met dezelfde rugnummer? Geen flauw idee. Volgens mij wel. De ene heet Kaatje en de andere Kato ofzo. En die hebben alle twee dezelfde rugnummer, want dat zijn besties. Oh, echt serieus? En dan elke keer als we het scoren zijn dan hoor ik zo 'Hm? weer nummer 7?' Oh, dat is mij echt serieus nog geen één keer opgevallen. Slechte coach. Nee, helemaal niet. Nee, dat hoef je toch ook helemaal niet te weten. Ik zet dat ook nooit voor mijn tech-probaal. Maar uiteindelijk, uiteindelijk verliezen we met twee punten. En hoe zuur het ook is, we hebben met twee nullen en alle honken bezet. Een rolletje, een dode nul zoals het dat heet. En die gaat langs. En dan denk je bij jezelf 'Ohhh, mmmm, balen'. En vervolgens meteen 'Oké, we doen het met z'n al het team. In plaats van twee punten te maken moeten we er nu vier maken meiden. Dus let's go. Ja, en we kwamen helaas maar tot twee. Maar weer een mooie wedstrijd afgeleverd. En daarna hebben we nog één training gedaan. De woensdag. En die hebben we even afgesloten met een spelletje. Of vijf tegen vijf. Dat was wat afzeggingjes. En dat was een heel leuk spelletje. Door het binnenveld heen, maximaal twee donk. Simpel. Gewoon lekker simpel gehouden. En afgesloten. En daarna heb ik nog een beetje pitchy training gedaan. Met een paar die nog even wat wilden gooien. En dan is het vakantie. En daar zijn ze ook wel aan toe hoor. Jij ook wel. Nou ja, dat sowieso. En ik werk in de recreatiebranche bij Campers & Caravans. Dus ik hoef jou niet uit te leggen wat er de laatste twee maanden gebeurt bij ons. Oh ja. Druk. Ja, een soort Black Friday consult. Maar over het algemeen gelukkig wel allemaal mensen die blij zijn. Dus dat scheelt een hoop. En dat is met coaching wise ook zo. Wij deelden een soort van filmpje met elkaar van social media. Van die kerel die stand-up comedy en die eventjes zegt van... It's a volunteer position. Ik ga de rest niet herhalen wat die daar aan zegt. Maar het komt er wel op neer. Als je positieve feedback uit een groep krijgt of als ouders. Dan ben je in staat om gewoon je tank leeg te gooien. Ja. En als je dat niet krijgt of het niet achter je staat. Dan is het soms wat moeilijker. En dan denk ik dat je energie ook wat lager is. Dus ja, bij deze... Bedanken we eigenlijk de hele groep. Want we hebben het super leuk gehad. Weet je wat ik ook laatst hoorde? Iemand die dan... Je denkt, die bedankt me nooit. Of dat is... Toen hoorde ik zo iemand zeggen van... Ja, maar misschien ziet hij er niet helemaal lekker in. En kan hij dat niet opbrengen? Ja. Dacht ik, dat is op zich ook wel zo. Dan verwijt je niet iemand iets. Maar dan denk je, wat vervelend voor je. Dat je dat niet eens kan opbrengen of zo. Dat is ook wel een leuke manier om daarnaar... Of een goede manier om daarnaar te kijken. Je kan nou helemaal niet... Niet iedereen die jou niet bedankt, vind je meteen stom. Nee. Ja, dat is meteen een goede heren. Hoe ging het met jou? Met mij? Nou... Terug van Polen natuurlijk. Je had nog een wedstrijd denk ik aan. We hadden nog een wedstrijd tegen RCH. Uit? Thuis? Zo, dat was echt een mega lastige wedstrijd. Omdat we vooral tegen onszelf speelden. Melle begon met gooien. Was voor het eerst sinds zes wedstrijden dat hij weer mocht starten. Nou, ging eigenlijk niet erg goed. Kan gebeuren. Merkte hij zelf ook wel. Thijmoutje gevraagd. Grapje gemaakt. Nog een grapje gemaakt. Schouderklopje. Kom op jongen, je kan het. Volgens mij terug. Nou, dan toch even een beetje motiveren. Of een beetje techniek trucjes geven. Werkte ook niet helemaal. Zoals iets langer doorhalen. Of even wat langer neem je tijd. Even wachten. Werkte niet. Place in het veld werden niet gemaakt. We kwamen achter. Uiteindelijk andere pitch erop. Nog andere pitch erop. Tegenpartij begon ook onze partij een beetje zo uit te dagen. Mondeling. Oké. En dat was niet oké. Dus toen hoorde ook de andere coach dat. De eigen partij. De spelsters. Ja, inderdaad. Dat was heel gek. Ik merk dus. Ik heb een aantal jongens die gaan daar heel erg. Ze worden daardoor getriggerd. En die gaan dus 1 op 1 meteen dat teruggeven. En dat heb ik wel afgelopen. Dinsdag en donderdag. Hebben we daar afspraken over gemaakt binnen Thijm. Afspraken van als dat gebeurt. Dan. Dan. Sowieso. Het is hun probleem zeg maar. Dat zij er wat van vinden. Als zij er wat van zeggen. Dan ten tweede. Als zij dat doen. Kom naar mij toe. En ten derde. Als je er tegenin gaat en je gaat het escaleren. Mag je naar huis. Mag je je spullen pakken. Want dat is niet hoe wij hier met elkaar omgaan. Dat is je final strike is dat. Dus ik leg regels op. Maar ook consequenties. Maar ik geef ze ook de handvaten om ermee om te gaan. Maar ook de mindset om ermee om te gaan. Dus dat was zeg maar mijn ding. Dat denk ik van. Oké. Dat is hetzelfde als dat wij ook als coaches hebben gezegd. Op het moment dat je met je knuppel of je helm gaat gooien. Als je drie slag krijgt of iets. Ja. Nou pak je spullen maar. En die hebben we meteen al in het begin van het seizoen neergelegd. Ik vind het wel duidelijk. Het enige wat ik wel spannend vind is. Dan moeten we het ook wel echt doen. Als dat gebeurt. Want het is nog niet voorgekomen. Daar zit je ook weer met voorbeelden. Als je MLB kijkt. Die gasten krijgen ook relatief gezien best wel vaker drie slag. En hoe loop je terug? Je ziet heel vaak de spelers overpijntzend teruglopen. En dan denk ik. Een goed voorbeeld. Take your shot next time. Sommigen zien er helemaal behalve vloeken en tieren. En die knuppel op een knubje breken. Die blijven hangen. Ja die blijven hangen. Het enige wat ik slecht trek bij drie slag. Is dat ze gewoon sloffen terug naar de box. Of naar de dugout. Nul emotie bedoel je. En dan lopen ze. Schiet op. Er is nog een sprintje naar je dugout. Dat maakt me niet uit. Dat is nog meer loser gedrag eigenlijk. Ja. Dat trek ik ook slecht. Maar goed dat is weer een ander verhaal. We zullen ons zelf eens opnemen als we drie slag krijgen. Nou ik denk dat ik... Ik zorg ervoor dat ik heel snel weg ben. Oké pak maar een handschoen. Ja zeker als je de derde nul bent. Maar ik... Nee. Dus dat was iets. En mijn medecoach had even een griepje. Toen sta je alleen voor. Toen sta ik alleen voor. Toevallig had we maar één afzegging. Dus dat waren drukke dinsdag en donderdag. Maar tegelijkertijd had ik ze wel... Ik kon ze wel raken ofzo. Ze hadden er zin in. De meeste hadden er zin in ja. En misschien hadden ze ook al een vakantie of gaat het een beetje naartoe? Ik merkte dat zelf ook. Dus ik merkte bij mezelf ook van... Jongens. Mijn tactiek was. We gaan spel spelen. En focus. Want het is al bijna vakantie. Oh lekker dat we dat gaan doen. Dan weet je wel zo. En ja. Ik heb tegen twee, drie jongens gezegd. Als je doet wat je deed. Dan krijg je wat je kreeg. Als jij... Als jij blijft doen dit wat je nu doet. Dus je hebt je handschoenen. Je bent zo aan het vangen. Dus ik doe nu mijn handschoenen. Dan blijf je die gekke beweging doen. En dus de bal minder goed vangen. Hou hem zo. Maar als ik dan op een korte afstand. Dat met ze oefen. Ja dan gaat het best goed. Dan gaat het goed. Dan doe ik een stapje naar achter. Dan draai je ze weer terug. En dit is het moment. Als je dit blijft doen wat je doet. Dan krijg je ook. Dus verhandel hem terug. En dat is dan heel moeilijk. Maar doe het nou eens dan. In plaats van dat je... Draai je handschoenen eens rechtop. Het is niet heel moeilijk. Je handschoenen zo een klein stukje draaien. Dan merk ik dat ze mijn stom beginnen te vinden. Die bal wordt meteen een stukje harder gegooid. Zijn ze daar niet bang voor denk je? Dit gaat over een half meter meter. Zo dichtbij? Ja ik doe echt heel kort. Dus dat er niet gevaar is. Er zit geen angst in dat het veroorzaakt? Ergens verder weg zit angst in hun hoofd. Dat is een reden waarom ze afwerend vangen. Maar op dat moment. Als ik dat met ze aan het doen ben. Dan staan we kort. Ik zie dat die er is. Maar die is niet realistisch. Op dat moment. Omdat je ze al langzamer gooit? Klopt. Dan moet je ze confronteren met hun eigen ding. En soms helpt ze zelfs ook filmen. Want ze hebben ook al... Doe jij het voor. Ze hebben geen idee wat ze zelf doen. Maar dan denk ik... Dan ga ik nu nog een stapje verder. En dan beginnen ze me echt stom en irritant te vinden. En nu moet je even doorzetten. En dan deden ze het. En een half uur later doen ze het weer op de beweging daarvoor. Maar ik merk wel... Ik heb ze ergens kunnen raken. Dan weet ze zelf... Ik kan mezelf ook veranderen. En kleine dingetjes. Aanslag. Omdat ze de laatste wedstrijd... Niet zo heel goed geslagen hebben. Had ik meer nadruk op slachtraining. Afgelopen training gedaan. Ik heb eigenlijk het hele wedstrijdje staan gooien. Ik heb straks een optocht. Het was 5 tegen 5. Voordeel is daarvoor dat Mark Jan, mijn coach assistent... Die catchde. En ik zond ze gewoon lekker vanaf de plaat erin te peren. Het is ook snel wisselen. 5 tegen 5. In het begin deed ik zelfs dat als ze al klaar stonden... Mochten ze meteen slaan. Ja, dat ging niet helemaal goed. Soms was de derde hongvrouw de laatste slachtvrouw geweest. En die rent een half het veld in terwijl ik een bal wil gooien. Die hebben we eruit gehaald. En 10 seconden wisselen? Ja, dat redden ze wel. Dat moeten we lukken. Dat dacht ik ook, want dan kreeg je geslof. Dat is klopt. Ik deed dus een stapje erbij. Als je klaar bent om te slaan, mag je meteen slaan. Dat ging dus niet helemaal goed. Wat ik even wilde komen. We hebben het dus met lood. We zijn nu zover dat die meisjes die ballen niet meer alleen maar tegenhouden. Maar die moeten we ook niet verder gaan brengen. Dus ze moeten looden. En er is echt een verschil met het looden in je hoofd. En het uitvoeren van je lood. Er zijn dus twee meiden bij. En die hebben we een paar keer geconfronteerd. Aangesproken meer. Je moet beter je lood doen. En dan krijg je ook dit. Ja, maar dat doe ik. Dat doen ze voor dan. En dan doen ze hem helemaal goed voor. En dan gaan we slaan. Oké, prima. Lood in stapjes. Helemaal goed. Dan gaan we slaan. En dan is het een beetje moeilijk. Ik zie dat je je hupen in je pols niet eens beweegt. Maar in hun hoofd. Pubers. Doen ze het echt. Maar echt, ik ben ervan overtuigd dat zij ervan overtuigd zijn dat ze het doen. En dan heb je een camera erbij. En dan kan je het laten zien. Maar ook daarin weer. Al is het maar een millimetertje wat ze doen. Ga dat bruggetje gewoon maar bouwen. En dan komt het uiteindelijk wel goed. En ik merk ook af en toe dat je ze moet overtuigen om over het reven te doen. En dat is het. Want voor hun doen ze al heel veel terwijl het er heel weinig is. Maar doe maar over het reven. En dan denk je, oh dat is juist de stand die ik zoek. En dat heb je dus juist weer. Met allemaal van die slachttredingjes. En gekke gooibewegingen die je allemaal kan oefenen. En dan uit je comfortzone halen. Dat is de truc. En dan gaan we dus nog meer vanheren. In het eindigen van onze TC opleiding. Want die kleding is echt heel erg goed. De theorie zit er nou op. En wat moeten we nu gaan opmaken op de praktijk? En afspraken maken met de mensen die ons gaan examineren, kwalificeren, beoordelen, inspecteren. Ja, ja, ja. We zullen eens even gaan beoordelen of uitzoeken wat er allemaal gevraagd wordt. Ik heb wel een idee hoor. Je moet wel in je eigen trainingen, oefeningen schrijven. En kunnen antispereer als er wat gebeurt. Veil gaat, aanwijzingen, noem maar op. En heb ik ook alweer zin in hoor. Vorig jaar dat ik dat hoorde. Dat moest. Dacht ik af en toe. En nu denk ik, ok, let's get it on. En zo is dat wel. Dus we hebben zelf ook veel geleerd in de praktijk denk ik. Ja, zeker weten. Ik had ook wel afgelopen keer weer met de training. Dat zei ik tijdens een oefening. Ok. Maar jongens, niet iedereen is aan de beurt geweest. We stoppen nu, want dit werkt niet. Ja. En dat is ook antispeerder tijdens de training. En dan meteen doorgaan met het andere. Ik had gelukkig een nieuw meisje. Die was ook een keer halverwege de seizoen gekomen. En een paar keer mee getraind. Toch besloten, ik ga toch mijn hokje even verder afmaken. En wie weet. En die kwam dus de afgelopen week weer bij. Die heb ik toch wel weer gekregen. Ik zeg, we hebben nog één traininkje voor de zomerstop. Hartstikke leuk, kom gezellig aan. Maar die rent dus niet van één naar twee. Dat wandelt nog en dat is spannend. En er werd een error gemaakt. En aangegooid naar één. Daardoor had ze nog de tijd om naar twee te gooien. En ze was op een meter uit. En mijn korte stop, die dus de tweede hong van pakte. Die reageerde echt van, yes! En ik dacht, wacht, nee, ik mag gewoon blijven staan. Ik zeg, want elke... Waarom dan? Ze zou me niet eerlijk zijn, ze is uit! Nee, wacht even schat. Daarvoor, op een error, was iedereen safe geweest. En dan ga je iemand straffen omdat ze de spelregels nog niet zo goed kent. Dat gaan we niet doen. Ik zeg, dan blijven we gewoon staan. En dan omdraaien, jongen, jongen. Oké, time, zo gaan we het even niet doen. Alsjeblieft. Ik zeg, en het is ook beter voor de tegenpartij. Die krijgen we een extra slagbeurtje. Voorzeker op de game. Nou ja, dan kwam na de training ben ik wel even naar de toe gelopen. Ik vind het allemaal leuk en aardig. Maar het is wel over als ik dat zeg. Ik zeg, je snapt ook waarom. Ja, oké. Dank je wel. Was dat mijn dochter? Nee, nee, nee. We hebben meer fanatiek in het team. We hebben er wel een paar rondlopen hoor. Ja, inderdaad. Oké. Nou, goed. TC3 vervolg. We zijn bij het laatste bullet van ons lijstje. Ja, dan kunnen ze uit gaan vegen zo. Want daar staat vakantie. Oh, heerlijk. Aankomend weekend, hè? Jammer, allebei. Neem jij je bal mee op vakantie? Zeker. Dat mag niet zonder eigenlijk, hè? Ik gooi altijd, maar die is altijd de pitch. Ook handschoenen. Wij gaan dus backpacken. Lichtgewicht. We gaan gewoon een klein balletje maar nemen. Dus wij hebben zo'n lichtgewicht softballetje die we meenemen. Dachten we, oké, die handschoenen mee. De balletjes kunnen nog in het zwembad ook lekker. Dat is helemaal prima. Ja, dat komt wel goed. Nou, lekker, leuk. Vorig jaar hadden we een plekje in de schaduw. En dan hadden we een soort voetbaltrainingsveldje. En dan hadden ze een soort van net met punten. Ja. Gast, daar kon je fantastisch op gooien. Dus ik zat met die kinderen, ze lag in de schaduw ook. En dan, ja, een tastje met wat balletjes mee. Of we gingen middenappeltjes verzamelen. Ja, werkt ook goed. En gewoon mikken. Ja, lachen. Maar ik ga vooral lekker voor mijn camper zitten. Of even naar de Olympische Spelen kijken. Oh, dat komt ook wel eens. Oh, heerlijk. Kijken naar sport is ook wel... Ik admire Stanley Donny af en toe. Maar dat zou je leven zijn, vriend. Gewoon wakker worden, dat je denkt, hier is de pub. Oh, er staat sport op. We nemen een dunne kebapje. Dat zit wel goed. Ja, goed weer. Het zou niet goed zijn voor mij, denk ik. Zo'n dagje lijkt me nou wel af en toe als wat. Ja, mij ook wel. Ik ben lekker op vakantie de tijd voor. Leuk allemaal. Dit was hem eventjes, deel 2 van onze Little League avontuur. Gaat het allemaal goed, met LZMLM? Gelukkig wel. En verder, we gaan ons gewoon weer even opladen. Ik denk dat dat vooral het belangrijkste is. We sluiten het Little League allemaal nog niet af. Want we gaan ons steeds meer een beetje erop toeleggen. Op de Little League gebeuren. Dus ook in de aankomende weken, maanden zullen we her en derde verrassing in de uitzending hebben. Hopelijk. We zijn nog steeds regiocoördinator. Ja, er gaan wel weer nieuwe dingen gebeuren. We hebben nog wat mensen te spreken. We hebben nog een bonnenboekje te trekken. Dus blijf erbij. Want we hebben nog wel wat leuks te gaan. Leuk hoor. En het EK-softball komt eraan. Wanneer? In september? We organiseren het allemaal zelf, hè? Ja. In Nederland. Want volgens mij is het de regio Utrecht die alles gaat doen. UVV, weet ik toevallig. Nieuwegein. Nieuwegeindiamonds. En ik zie daar Dornstadt, hadden we opgeschreven net. Ja, daar ben ik nooit zo vaak geweest vroeger. En die andere? Wombeds. En ik kan het niet meer lezen, joh. Dat had je op zeven. Eén tot en met zeven september. Ja. Nou, dan gaan we lekker kijken. Ik zit in een ontkenningsfase momenteel. Heel erg. Maar je zei het al wel. Ja, dat staat nog een beetje in het hoofd. Maar er komen leuke dingen aan. Dus, coachball on the road. Leuk man. Nou, we zijn er lang niet klaar mee met onze avontuur. Nee. Wil je ons in onze avontuur blijven volgen? En je kan ons ook nog even delen. Alles is leuk en lief. Let's go. Bye bye.        TV Gelderland 2021